Interview ni Ruel

Una sa lahat, gusto kitang pasalamatan kasamang Ruel para sa interview na 'to. Ganundin sa management ng Focal Magazine, kina Boss Yuval and Ronit, sa Editor - In - Chief naten na si Sir Ferdie who's always there to support us and give us advise. Sir Ferdie, napag usapan na naten ito and you know where i stand for...hehe. Kay Mr. Jon Escudero para sa napakagandang lay-out at graphic design ng Focal. At sa lahat ng mga kasamahan ko sa Panulat. Maraming salamat sa mainit na pagtanggap nyo sa akin. I always appreciate the thought of warmth welcome and thank you so much for giving me the sense of belongingness. Alam mo kasamang Ruel yun ang isa sa magandang bagay na ipinakita saken ng Focal. Yung pakiramdam na hindi ako nag-iisa. At napakahalaga nun sa katulad nating OFW. To know that despite the far distance from our loveones back in the Philippines, still, we feel secured and at peace in the company of other people So, sa inyong lahat..maraming salamat po.

Ngayon sa iyong mga katanungan, pahintulutan mo akong sagutin ito sa abot ng aking makakaya....;-)

1. . PROFILE PLEASEEEE..
name/age/bdate/phil address/ parents/
educational background/attainment/course/school/university

Answer: My name is Piolo Pascual(in my dreams..hehe). My name is Boyet Roxas Dalisay. Im 29 years old. I was born on May 21, 1980 under the astrological sign of Gemini. Im from Candelaria, Quezon. Im the youngest among the six children of Mr. and Mrs. Reynaldo and Lilia Dalisay. Im in my senior year with the BS degree in Community Development in UP Diliman. That's all thank you...haha...why suddenly i get the feeling as if im joining a beauty pageant?...walla!

2. Work in the Philippines if any / company/ til when?

Answer: I worked with Epixtar for one year. That was before when i decided to work abroad. It's a BPO(Business Process Outsourcing) company, simply known as call center.

3. Who is boyet in the Phils? I mean your lifestlye ?

Answer: Who am I back in the Phils? Hmmm..wow! I never even think about it. Only just now when you asked me this question. Okay, i think the only difference is the location where i am physically at right now. About the lifestyle, it's still the same. I still drink a lot, hang out with my friends, going out, always in a crowd. So, basically I'm still enjoying my freedom.

4. How do you adjust yourself here camparing what your doing in the Philippines?

Answer: Truth is, im not new to the scenario. I mean, not that I have a direct experience working outside the Philippnes. But what I'm just saying is that I am deliberately aware of this kind of life since four of my siblings are also working abroad. Two of them are here in Israel. Same is true to most of my friends and relatives. So i can say that adjustment when i first came here is pretty easy. Although like any other typical story of a typical OFW. First time is always the hard one. But once you mastered the tricks. That's the time you can say to yourself that going down isn't really tough at all.

5. Bakit mo naisipan mag abroad? kailan ka duamting dito?

Sagot: Dumating ako dito noong February 25, 2007. Ibig sabihin next month 3 years na pala ako dito. At hindi ko rin napansin yun. Ngayon lang nung tinanong mo saken ito...hehe. Ang bilis ng panahon noh? Parang kahapon lang yung malakas na kaba ko sa dibdib nung papalapag na yung eroplanong sinakyan ko papunta dito. Bigla ko tuloy naalala yung unang sulyap ko sa Israel. Tanghaling tapat yun mga alas tres ng hapon. Medyo na-disappoint nga ako sa nakita ko. Hindi pala ganun kaganda ang Israel. Parang lahat ng bagay kulay brown..hehe. Mas maganda pa rin sa Pinas. Mas lumala pa yung disappointment ko nung nakarating na sa Tel Aviv ang sinasakyan kong taxi. Sa may Neveshanan ang flat ko noon. Sus maryosep! Walang pinagkaiba sa Quiapo...hehe.

Bakit ko naisipan mag abroad? Syempre unang dahilan na dyan yung pera na kikitain ko dito. Although malaki din naman ang sweldo sa call center. Pero iba pa rin kapag nasa Pinas ka. Hindi balanse ang cost of living at ang pera na kinikita mo. Lalo na sa panahon ngayon. Kung ordinaryong manggagawa ka sa Pinas, ultimo sarili mo mahihirapan kang buhayin. Kapag nasa Pinas ka, sobrang hirap mag-ipon ng pera. Kung meron ka mang savings, sobrang liit lang ng halaga at any moment mawiwidraw mo pa kasi nga walang kasiguraduhan ang buhay saten. Nung nag abroad ako. Bukod sa savings at personal needs, nakakatulong din ako sa pamilya ko sa Pinas. Kita mo kung gaano kalaki ang diperensya ng earnings sa Pinas kumpara sa earnings natin dito?

Yung iba pang dahilan kung bakit ko naisipang pumunta dito sa Israel, ah eh, pwedeng secret na lang...hehe.

6. Anong masasabi mo sa mga college grad na niyakap ang abroad, lalo na sa mga hindi nila field of specialization ang inaplayan katulad natin?

Sagot: Unang-una, gusto kong sabihin na walang masama sa pag-aabroad. Hindi ibig sabihin na ito ang solusyon pero hindi rin ito ang problema. Kung tutuusin, nakakadagdag pa nga ang pag-aabroad sa solusyon sa problema ng ating bansa. Knowing that the large percentage of the annual budget of our government came from our remittances. Yun nga lang, bulok ang fiscal system sa Pinas. Too much bureaucracy, so in effect, the government officials tend to be corrupt. Pero naniniwala ako na palaging may pag-asa. Yan ang hindi dapat mawawala sa ating mga Pinoy. And this idea leads to the next question about the college grads who chose to work outside the field of their specialization. Hindi na ako lalayo pa. Sarili ko na ang gagawin kong example. Totoo na malayo sa pinag aralan ko ang trabaho ko ngayon bilang isang caregiver dito sa Israel. Kung tutuusin nga marame trabaho na pwede kong pasukan sa Pinas. Pero andito pa rin ako at mas pinili kong magtrabaho dito kahit alam ko na caregiver ang babagsakan kong trabaho dito. Lama? Coz i consider my job here as a serious profession. Being a caregiver is a decent job. Besides, hindi ganon kadali mag-alaga ng matanda noh!..hehe. Totoo na may prejudice pa rin sa ganitong klase ng trabaho. At naranasan ko din yan dito. Minsan nga mga kapwa ko pa Pinoy ang nagbibigay saken ng ganoong pakiramdam. Pero hindi na mahalaga yun. Hindi yun ang dahilan ng pagpunta ko dito sa Israel. As long as Im earning a clean money, sapat na dahilan na yun. Besides, hindi naman dito natatapos ang buhay eh. Mahaba pa ang labanan. So sa mga engineers, nurses, teachers, accountants, at sa lahat ng mga OFW na may college degree na nagtatrabaho bilang caregiver dito sa Israel. Ayos lang yan. Isipin nyo na lang na yung kinikita naten dito e higit pa sa kinikita ng isang head nurse na nagtatrabaho sa Pinas, o ng isang manager sa bangko sa Pinas, o ng isang district supervisor sa Pinas, sa tingin ko nga mas malaki din ang kita naten sa isang community doctor na nagtatrabaho sa Pinas eh...hehehe.(PAGLILINAW: wala po akong masamang tinapay sa mga workers sa Pinas na aking nabanggit. Malaki po ang respeto at paggalang ko sa kanila sa ipinapakita nilang kabayanihan sa mga kababayan natin na nasa Pilipinas).

7. Do you think pag-aabroad na lang talaga ang sagot sa kahirapan sa bansa?

Sagot: Gaya nga ng nasabi ko na kanina, hindi lang pag-aabroad ang solusyon sa problemang kinakaharap ng ating bansa. Pero malaki ang maitutulong nito sa paglutas ng problema. Kung tungkol naman sa solusyon, napakarame na pwede natin gawin para maiahon ang mahal nating bansang Pilipinas mula sa pagkakalugmok nito sa kahirapan. Hindi na ako ulit lalayo, sarili ko ulit ang gagawin kong halimbawa. Naalala mo kasamang Ruel ang isa sa mga isinulat kong article dito sa Focal? Yung may title na KWENTA NG HALAGA. Sa artikulong yon tinukoy ko ang mga unnecessary expenses ko. Na sa isang buwan ay halos gumagastos ako ng $300 for my vices alone. Na katumbas nito ay $3600 sa loob ng isang taon. So isipin mo na lang kasamang Ruel kung gaano kalaking halaga na yan sa Pinas. At kung inipon ko lang yan sa loob ng tatlong taon ng pagtatrabaho ko dito sa Israel eh di sana ang laking dagdag nyan sa ipon ko. So, sa araw ng pagbalik ko sa Pinas para mag "for-good" eh di sana may panghahawakan akong malaki laking pera kung sakali man at kailanganin ko ito. At hindi na ako magiging pabigat pa sa pamilya ko, sa lipunan at sa ating gobyerno. And this experience goes for every Filipinos working here in Israel. Alam kong maraming kapwa ko Pinoy dito sa Israel ang may ganitong karanasan. At simple lang ang moral lesson na pwede nating matutunan mula dito. Yun ay ang magtrabaho ng maayos at mag-ipon mabuti habang may panahon pa. Lalo na sa panahon ngayon na nagkakahigpitan na dito sa Israel. Masyadong mainit ang mata ng Immigration authority sa mga katulad nating foreign workers. Lalo na dun sa mga may anak. Mukhang itutuloy nila ang malawakang deportasyon. Kaya mga kababayan ko, sabi nga nila, walang mabisang gawin ngayon kundi ang magsuksok ng pera para pagdating ng panahon at kelangan na nating bumalik ng Pinas...meron tayong mahuhugot.

8. Ano plans mo nuong nasa Kolehiyo ka pa? Nasagip man lang sa isipan mo na mag-abroad ka balang araw?

Sagot: Alam ko na nung nasa kolehiyo pa lang ako na darating ang araw na mag-aabroad din ako. Ang hindi ako sigurado ay kung nasa plano ko ba ang pag-aabroad. Siguro may mga bagay lang talaga na nangyayari na wala na sa kontrol ng ating mga kamay. Though it sounds naive, but hey, it's a fact right?

9. May magandang kinabukasan pa ba sa tingin mo ang mga bagong grad sa atin kung hindi sila mag- abroad?

Sagot: Ang problema kasi sa sistema ng edukasyon sa ating bansa naka-design sya sa pag-aabroad. Service-oriented ang konsepto nito. Kaya nga, kung mapapansin natin napakarame ng kumukuha ng kursong nursing sa Pinas sa pag - asang balang araw ay makakapunta sila ng ibang bansa para dun magtrabaho. At dahil nga ito ay isang widespread educational system, hindi lang sa kursong nursing ito nangyayari. Ang ganyang kaisipan ay tumatagos maging sa iba pang kurso tulad ng engineering, IT etc. Sa pag asang kapag nagtapos sila ay makakakuha ng magandang trabaho sa ibang bansa. At totoo naman yun, na may nag aabang nga sa kanilang magandang trabaho sa ibang bansa kapag ito ang kurosng tinapos nila. Dahil yan ang thread ngayon globally. Napakalaki ng international demands in terms of workforce kapag ang propesyon mo ay isa sa mga nabanggit. At gaya nga ng nasabi ko kanina, wala namang masama kung mas pinili nilang magtrabaho sa ibang bansa. Besides, hindi rin natin sila masisi. Wala nga namang sapat na oportunidad sa Pinas para makapagtrabaho na ayon sa qualification nila. Kung meron man, bukod sa kokonti, e kakapiranggot din ang sweldo. Kaya wala sila choice kundi magfly away home na lang..hehe.

Pero ito ang ipinagtataka ko kasamang Ruel, sabi ng gobyerno naten may surplus na raw ng nursing graduates sa bansa naten. Dahil nga sa sobrang dame na ng kumuha ng kursong ito. Same is true with the teachers. Kaya nga ang dame rin guro saten na walang trabaho. Pero kung mapapansin mo, bakit ang dame rin na health centers sa Pinas na walang nurse on duty? Lalo na yung mga nasa rural communities. Maniniwala kaba sakin kasamang Ruel na may mga komunidad pa rin sa bansa natin na kahit kelan hindi man lang sila nakakita ng taong nakasuot ng all white dress(nurse na nga po ang tinutukoy ko)? At ganyan din ang sitwasyon ng mga paaralan naten sa Pinas. Sinasabi nila na may surplus na rin ng mga guro sa bansa naten e bakit sa mga liblib na lugar sa malalayong komunidad iisang guro lang ang nagtuturo mula grades 1 to 6? At ito ay totoong nangyayari. At sadyang malaking problema. Ang tanong nakanino ang problema? Sino ang may pagkukulang?


10. Kailan ka nag umpisa mag post sa blog mo na www.boyetdalisay.blogspot.com? dati meron ba?

Sagot: Ang unang post ko sa blog ko yung "Buhay Pinoy sa Israel". Sa pagkakaalala ko na-post ko yun June 2009. So 7 months na din pala ako nagsusulat sa blog ko. At sa tingin ko ay medyo mahaba haba pa ang panahon na gugugulin ko sa pagsusulat.

11. Maliban sa pagsusulat, ano pang bagay ang mga hilig mo?

Sagot: Mahilig akong kumanta. Pero sa videoke lang ha pag nagkakasiyahan kame ng mga kaibigan ko...hehe. Maliban sa pagsusulat?..hmmm..meron pero walang kwenta. Wag na natin isa-isahin pa..hehe.

12. Paano ka nag apply sa focal?

Sagot: Walk-in application ang ginawa ko. Pumunta ako ng WIC para mag apply. Advise yun ng isa kong kaibigan nung nabasa nya ang blog ko. Sabi nya saken bakit hindi ko daw subukan na magsulat sa Focal. Noong una medyo hesitant ako. Alam ko kasi na may mako-compromise kapag nagtrabaho ako sa isang media entity. Pero dahil ang habol ko dito ay mas malawak na market para mabasa ng mas maraming tao ang articles ko at ang aking blog. So nagdesisyon na rin ako na magsulat sa Focal. At hindi naman ako nagkamali. I made a right decision for choosing Focal Mag to work with as a writer.

13. Bakit mo pinili ang mag na ito to write your ideas?

Sagot: Dalawang bagay lang yan. Wide market and credibility. Syempre dun ako sa mas marame bumubili at nagbabasa at sa mas pinagkakatiwalaan ng tao.

14. Sino si Boyet sa isang salita at bakit?

Sagot: Im tall, dark and gorgeous...hehe. Syempre more than one word yun. At dahil interview ko 'to...wala kayo pakialam!..hehe. Seriously, how would i describe myself in one word? Hmmm...i guess FREEDOM. Yeah, i feel free.

15. Sa family ba nyo hilig nyo din pagsusulat o anong subjects o line specialized nila?

Sagot: Si Jose Dalisay Jr. ay isa sa mga National Artists ng ating bansa. Si Renan Dalisay naman ang may ari ng Freedom Bar sa may QC. Hindi ko sila kamag-anak. Kaapelyido lang..hehe. I guess nationalism runs in the blood of Dalisay. Pero sa pamilya namin, ako lang talaga ang mahilig magsulat.

16. After Israel what is yout plan?

Answer: I don't think about it for now. What i just had in mind now is entirely my plans while Im still here in Israel. About the plans after Israel, well, I still don't know yet.

17. Sa iyong palagay na-meet ba ang expectations mo sa country na 'to?

Sagot: Masaya naman ako sa kung ano meron ako ngayon dito sa Israel. Yung satisfaction syempre palaging may question mark dun. At normal lang yun. Ganun talaga. That, in life, we always tend to look for something more. Sa tingin ko, mabuti na rin yung hindi tayo tumitigil sa paghahanap. Kasi ibig sabihin lang nun, na hindi rin tayo tumitigil sa pangangarap.

18. What other readers expect from you?

Answer: Readers can expect from me more of my articles to be published both in my blog www.boyetdalisay.blogspot.com and in Focal Magazine.

19. Do you have any favorite o mentor na writer? Bakit sya?

Sagot: Ikaw. Smile...Smile...hehe. Dahil bahagi na ako ng pamilya ng Focal. Syempre palagi ko binabasa yung mga articles nito. At masasabi ko na lahat ng writers nito ay sadyang magagaling sa kani-kanilang larangan. Gusto ko ang column ni Thelma. Ang galing nya sobra! Gusto ko din ang column ni Nonoy Pillora. Kakaiba at malalim. At syempre pa, yung editorial section ni Bro. Ferdie. Wala akong choice, yun kasi ang unang column ng Focal kaya yun ang una kong nababasa...hehe..joke lang po Sir Ferdz. Alam mo naman na humahanga ako sa husay mo sa pagsusulat. Sana nga mabigyan ng pagkakataon na ma-meet ko na silang lahat sa personal. Ilan pa lang kasi na writers ng Focal ang nakita ko in person. At mabilisan lang. Wala man lang chance na makapag - utotang dila.

20. What do you expect also from Focal?

Answer: Im the type of person with a very low expectations. That's also the reason why I don't commit myself to any long-term plans. I am more of being spontaneous type rather than being well-organized. Besides, my real life is totally far different from(me)being a writer. Once things are done, you cannot edit it anymore. Isn't that ironic?..hehe

21. May inspirasyon ka ba sa pagsusulat? O kaya naman ay anong nagsisilbing motibasyon mo sa mga artikulo mo?

Sagot: Walang partikular na inspirasyon. Ang motibasyon ay palagi lang naman andyan. Knowing that ourlives are full of challenges on both personal and interpersonal level. At sa dami ng pagsubok na kinakaharap naten sa pang-araw-araw nating buhay. Sadyang hindi ka mauubusan ng dahilan para magsulat. Alam mo kasamang Ruel, naniniwala ako na ang buhay natin dito sa lupa ay nakalaan hindi lamang para sa ating sarili. Ito ay para din sa iba. That alone is a good reason enough to motivate yourself and continue doing your craft.

22. Do you belong to any organization here?

Answer: Yes. We had just established a new organization here in Israel. It's called AQI or Association of Quezonians in Israel. And so far we're doing pretty good with our organization. In fact, we'll be having our Induction Ceremony of the newly-elected officers on the same date during our Valentines Party on Feb 13 at Panorama Hall. Everyone's invited to the said party. For info you can call any of the following; Nizette 0546231951 Kristy 0546736281 Haidee 0545379427 Ambet 0527865294.