anak ng....!

boyet: hello. do you speak english?

customer service representative#1: no i don't speak english

(hindi daw nagsasalita ng english pero english ang isinagot ng mokong sa tanong ko)

boyet: can you connect me to someone who speak english

CSR: ok one moment....(na inabot na ng 48 years sa kakahintay ko sa mga mokong na obvious namang ayaw nila makipag usap saken)

CSR#2: ....but you took money from us

boyet: what money i took from you? are you crazy? besides, it's your fault why your system fuck up. and why should i pay for your mistake? what are you people stupid?

CSR#2: sir, we will make it sure that the system comes back after two hours ok.....

(bahagi yan ng napag usapan namin ng mga mokong sa ORANGE)

alas tres na ng hapon, wala pa rin ang linya ng telepono ko. alas onse ng umaga ako tumawag kanina. apat na oras na ang nakakalipas. sabi nila after 2hours maibabalik daw ang linya ng telepono. kung hindi ba naman talaga sira ang ulo ng mga mokong na yan e. ang alam ko e isang oras lang na-adjust ang oras dito sa Israel pag winter. so kelan pa naging 4hours ang after-2hours na sinasabi nila?! anak ng....

i admit, isa ako sa napakaraming foreign workers na nagload kahapon ng scratch card ng ORANGE. at naka 478nis ako. sa maghapon kahapon nakaubos ako ng almost 300nis na load sa kakatawag kung kanikanino at kung saan saan. na malamang ay ganun din ang ginawa nyo. bakit ang hindi? e libre ang tawag. at natural lang na i-take advantage naten ang ganitong pagkakataon. besides, it's not really our fault when their system failed. or is it really a system failure? oh baka naman human error ang nangyari? oh baka naman intentional ang pangyayari? baka naman sinadya? ganun pa man, nasa kanila pa rin ang sisi. hindi ako. hindi tayo. we should not pay the price for their stupidity.

kahapon alas dos ng tanghali ko lang nalaman ang balitang pwede ka ulit magload sa cellphone gamit ang mga lumang scratch cards na nai-load mo na. pero nung isang araw pa pala ang ganitong problema ng ORANGE. kung paano kumalat ang balita, yun ang hindi ko alam. pero hindi yun ang mahalaga. ang mahalaga dito, sa katulad ko na necessity ang telepono gamit sa trabaho and for personal use. ang mga ganitong pangyayari ang tiyak na hindi makalulusot sa akin. sabi nga, masamang tumanggi sa grasya.

so syempre, sinubukan ko din magload ng luma kong scratch card to prove that the tsismis is real. tamang tama naman at may 53nis na lumang scratch card sa bag ko. mukhang magandang pangitain ito, nakikisama ang pagkakataon. at nangyari na nga ang hindi ko inaasahan. syet! pumasok ang luma kong scratch card. at parang musika sa tenga ko ang napakahaba at napakakomplikadong proseso ng pagloload sa ORANGE nang marinig ko ang malambing at malumanay na tinig ng babae sa telepono sabay sabing....your balance is 53 shekel and zero agorot.

sandali akong napatigil sa paglalakad. na shock sa pangyayari. na mabilis din namang sinundan ng malakas na tili(sa gitna ng kalye sa katanghaliang tapat). kasama ko si mavic noon, papunta sana kame ng canyon para magletayel. pero naiba ang plano. hindi kailangang palampasin ang blessings in disguise. nagdesisyon kame na pumunta sa isa pa nameng friend na si tina na nagbebenta ng load. tiyak dun jajackpot kameng tatlo sa kahon kahon nyang scratch card. at bidyuk nga. bago pa man kame makapasok sa bahay ng abuda ni tina inunahan na nya agad kame ng salubong ng magkapatid na pagkayamot at pagkainis sabay kamot sa ulo sabay sabing.....bakit hindi ako makapasok sa *111

dumerecho kame tatlo sa kwarto nya. andun ang mga scratch cards na maayos na nakalatag sa kama by category; sa kaliwa- mga na-reload ng scratch card na hindi pumasok; sa kanan- mga irereload na scratch card na last month lang nagamit(na pulos utang) sa tabi ng unan- mga hukluban na sa lumang scratch cards na baka may chance mai-load...

syempre kanya kanya kami ng pamimili ng card na ipapasok. pinili ko yung mga cards na 83nis para bonggang bongga agad ang load ko pagnagkataon. sa pagkakataong ito, dun ko nadiskubre na pwede nga palang tuloy tuloy lang ang pagloload mo ng scratch cards na walang patayan ang telepono. na hindi mo na kelangan magdial ulit ng *111. press # lang then go to main menu tas yun na. shortcut sa napakahaba at napakakomplikadong proseso sa pagloload sa ORANGE.

may pamahiin pa nga kameng tatlo habang abala sa pagloload. since napakahirap makapasok sa *111.(for sure congested ang linya dahil for sure like the 3 of us e busy din sa pagpipindot ng cellphone ang libo libong mga OFW saan mang sulok ng israel from north to south). hindi ko pinipili yung mga card na inorder ni kuya tony. lasenggero kasi si kuya tony. baka mahelo helo lang yung mga numero ng kartis nya epekto ng hang over so isinantabi ko ang mga kartis na may pangalan nya sa likod. sabi ni tina, wag daw kame tatlo magsabay sabay sa pagdadial para hindi magsabit sabit ang tawag. may point sya. pero nakakatawa lang isipin na ihinalintulad nya ang signal ng telepono sa kable ng telepono na pwedeng magsabit sabit.

sa ilang oras nameng pagtambay. hindi namen namamalayan na gumagabi na pala. actually, madilim na sa labas. kelangan ng umuwi. gutom na si ima at saba. magluluto pa ang mga metapelet. isa pa pagod na rin kame sa kakapindot at kakapasa ng labintatlong numero ng scratch cards. balagan na ang kwarto ni tina. besides, naka 478nis na ako ng load hindi pa kasama ang tatlong 53nis na kartis na ipinasa ko sa dalawa kong kapatid at sa hipag kong si julieta.

sumunod na araw kinaumagahan, umuulan. tanghali na akong nagising. masakit ang ulo ko(hang over). ayaw ko pa sana tumayo sa pagkakahiga pero wala akong choice. natalo ng malakas at matinis na boses ni tina ang malakas na pagpatak ng ulan. tila may kausap ang lola mo sa telepono.

tina: HAHAHAH HAHHAHA HAHAHAHA

(yang tawang yan ang nagpagising saken)

tina: ah na-block na ang phone mo

(yan naman statement na yan ang nagpainit ng dugo ko)

dali dali akong tumayo para i-check ang telepono ko. syet! walang signal. baka naman dahil lang sa ulan. pero imposible yun. baka naman lowbat. malabo din mangyari yun. naku boyet gumising kana sa katotohanan. na-block na rin ang phone mo.

sa buong buhay ko. ito na ata ang pinakamasakit na pakiramdam na naranasan ko. ang double headache. pinagsabay na sakit ng ulo mula sa alak at mula sa masamang balita.

i immidiately grab tina's landphone to call some friends to ask them if they have the same experience. baka kasi makatsamba ako na wala nga lang talaga signal ang phone ko. kapit sa patalim na ito.

.....calling

boyet: hello mavic...

mavic: boyettttttttt....heheheheh

(this time nasa red alert na ako. para na akong bulkan na hinihintay na lang ang pagsabong. nagsabit sabit na din ang init ng ulo ko. tinalo ko pa ang sabit sabit na kable ng telepono ni tina)

boyet: idedemada ko sila. ano sila? bakit tayo ang kelangan mahirapan sa katangahan nila. hindi ba nila naisip na napakahalaga sa trabaho naten ang mga telepono naten. pano na lang yung previous employers ko na supposedly tatawagan ako next week para isettle yung payments? paano na lang yung agency ko na dito tumatawag sa number na ito? at paano na lang yung balabayt ko na dito rin sa number na ito ako tinatawagan pag nagleletayel kame ni saba. at higit sa lahat, paano na lang yung text mate ko na israeli na sobrang cute. eh di hindi na nya ako matetext. hay naku! idedemanda ko talaga ang punyetang ORANGE yan!

while eating breakfast(of course, still at tina's place) naisipan kong tawagan ang customer service ng ORANGE.

boyet: hello. do you speak english?

customer service representative#1: no i don't speak english

(hindi daw nagsasalita ng english pero english ang isinagot ng mokong sa tanong ko)

boyet: can you connect me to someone who speak english

CSR: ok one moment....(na inabot na ng 48 years sa kakahintay ko sa mga mokong na obvious namang ayaw nila makipag usap saken)

CSR#2: ....but you took money from us

boyet: what money i took from you? are you crazy? besides, it's your fault why your system fuck up. and why should i pay for your mistake? what are you people stupid?

CSR#2: sir, we will make it sure that the system comes back after two hours ok.....

(bahagi yan ng napag usapan namin ng mga mokong sa ORANGE)

alas otso na ng gabi, wala pa rin ang linya ng telepono ko. alas onse ng umaga ako tumawag kanina. siyam na oras na ang nakakalipas. sabi nila after 2hours maibabalik daw ang linya ng telepono. kung hindi ba naman talaga sira ang ulo ng mga mokong na yan e. ang alam ko e isang oras lang na-adjust ang oras dito sa Israel pag winter. so kelan pa naging 9hours ang after-2hours na sinasabi nila?! anak ng....